دانلود مقاله معماری ایران

دانلود مقاله معماری ایران از سری مقالات معماری و عمران با 157 صفحه و فرمت اجرایی Word

در زیر توضیحاتی در مورد معماری ایران را مشاهده می کنید و در پایان لینک دانلود این مقاله به صورت کامل از سایت دانلود آرتیکل در اختیار شما قرار گذاشته شده است. پیش از این که وارد بحث اصلی شویم، پیشنهاد می کنیم سری به مقاله معماری اسلامی در ایران نیز بزنید.

معماری ایران قبل از اسلام

قدمت بسیار زیاد کشور ایران و تغییرات و تحولات عمده در آن شرایطی را به وجود آورده است که بیان مختصر و تقسیم بندی تاریخ معماری آن در قالب یک روند مشخص به سختی قابل تفکیک باشد.

آنچه در بین کل تغییر و تحولات این کشور در تمامی موارد مهم تر بوده است، ورود دین اسلام به آن در قرن هفتم میلادی است که به همین جهت اغلب نویسندگان تاریخ معماری ایران را به دو بخش قبل از اسلام و پس از اسلام مورد بررسی قرار داده اند.

از دیگر وقایع مهم که تاثیر کاملا متمایز و مشهودی نسبت به دیگر وقایع دارد می توان به حمله مغول در قرن هفتم هجری (حدود قرن 14 میلادی) اشاره کرد و در نهایت عامل مهم دیگر جنگ سرد و به واقع جنگ فرهنگی است که از اواخر عصر قاجار تاکنون ادامه دارد و هر روز یک اتفاق جدید را در فرهنگ و معماری ایران رقم می زند.

دانلود مقاله معماری ایران

شیوه های معماری ایرانی

جهت تعریف یک روند مشخص به خصوص در تاریخ معماری مرحوم استاد پیرنیا معماری ایران را در شش بخش تحت عنوان شش شیوه تقسیم بندی نموده که دلیل این تقسیم بندی بیشتر ویژگی های مشترک هر دوره است.

این شش شیوه عبارتند از :

1. شیوه پارسی : شامل حکومت مادها، هخامنشیان تا قبل از حمله اسکندر که از نظر زمانی قرن هشتم تا سوم قبل از میلاد را شامل می شود.
2. شیوه پارتی : از حمله اسکندر تا قرون اولیه اسلامی که شامل دوران اشکانیان، ساسانیان و دو قرن اولیه اسلامی می شود.
3. شیوه خراسانی (عراقی یا عربی) : از قرون اولیه اسلامی تا عصر سامانیان شامل (امویان، عباسیان، طاهریان، آل بویه)
4. شیوه رازی : از عصر سامانیان، تا حمله مغول شامل (آل زیار، سامانیان، غزنویان، سلجوقیان)
5. شیوه آذری : از حمله مغول تا عصر صفوی شامل ایلخانان و تیموریان.
6. شیوه اصفهانی : از صفویه تا اواسط قاجار شامل صفویان، افشاریان، زندیان، قاجاریان.

همان طور که ملاحظه می کنید دو شیوه پارسی و پارتی مربوط به قبل از اسلام و شیوه های دیگر یعنی خراسانی، رازی، آذری و اصفهانی مربوط به پس از اسلام می باشند.

البته پس از شیوه اصفهانی تقسیم بندی های دیگر صورت گرفته که عبارتند از :

1. شیوه تهرانی یا شیوه انحطاط (از اواخر قاجار تا قبل از عصر پهلوی اول)
2. معماری معاصر ایران : که خود به سه دوره تقسیم شده است :

الف) معماری پهلوی اول

ب) معماری پهلوی دوم

ج) معماری عصر حاضر

دانلود تحقیق در مورد معماری ایران

معماری ایران در دوارن اسلامی

معماری ایران به خصوص در دوران اسلامی از ویژگی های خاصی برخوردار است که استاد پیرنیا آنها را در پنج اصل مهم تحت عنوان اصول معماری ایران معرفی می کند.

1. مردم واری : به معنای رعایت تناسبات میان اندام های ساختمان با اندام های انسان و توجه به نیازهای او در ساختمان (مانند اتاق سه دری و استفاده از عناصری چون تاقچه، رف، پست و …)
2. پرهیز از بیهودگی : این اصل در قبل از اسلام هم در ایران رعایت می شود و به مفهوم آن است که کار بیهوده در ساختمان نکنند.
3. نیارش : به مفهوم ایستایی، فن ساختمان و ساختار (مصالح) اطلاق می شود. ایرانیان اعتقاد داشتند که هر ساختمان که خوب نیارش شده باشد، زیباست.
4. خود بسندگی : به مفهوم استفاده از مصالح بوم آورد یا ایدری (اینجایی)
5. درونگرایی : درونگرایی به مفهوم ایجاد یک حیاط با میانسرا آن و باز کردن درها و روزن ها به سمت آن دو علت عمده داشته است.

معماری معاصر ایران

اکثر صاحب نظران معماری معاصر را از تاریخ 1300 هـ. ش به بعد تعریف کرده اند، زیرا روش سنتی انتقال اصول اجرایی و نظری معماری که به صورت نسل به نسل تا سال 1300 هـ. ش دنبال می شد، با بازگشت دانش آموختگان ایرانی در اروپا در هم شکست هر چند این دگرگونی ریشه در اواخر دوره قاجار دارد و نیز در همین دوران، در موارد نادری باز هم سنت گرایی در معماری رعایت شد، اما باید پذیرفت که دگرگونی نسبتاً کامل نسبت به دوران قبل، از دوره پهلوی اول شروع می شود.

معماری ایران در دوره پهلوی اول (1320 – 1304)

درک تحولات هنر و به خصوص معماری دوره رضاشاه ریشه در تحولات فرهنگی و اجتماعی دارد. اصلاحات اساسی در این دوره (اقتصادی، اداری و اجتماعی) زیر شاخصه های به صورت آمرانه به اجرا گذاشته شده بود.

و جوهره این شبه مدرنیسم در چهار شاخص اصلی، «لائیسیته»، «ناسیونالیسم باستان گرا»، «مدرنیزاسیون» و «عقده حقارت ملی» که در اکثریت موارد ارتباط تنگاتنگی با هم داشتند، نمود پیدا کرد، اما در این بین ناسیونالیسم باستان گرا و مدرنیزاسیون بیشتر نمود پیدا می کند.

با این حال سبک های رایج معماری دوره رضاشاه را می توان در سه گرایش تدام معماری اواخر قاجار، سبک های معماری اوایل مدرن مانند آرت نئوو، اکسپرسیونیسم و … و سبک ملی نئوکلاسیک اروپا و تلفیق موتیف های ایرانی تقسیم بندی نمود :

ساخت پادگان های ارتش و شهربانی، احداث خیابان ها، ممنوع کردن شتر، تجدد (نوگرایی) آمرانه و به خصوص استفاده از معماران خارجی، ساخت کارخانجات و مراکز صنعتی، ساخت دانشگاه ها و مراکز آموزشی و نیز بکارگیری از مصالح مدرن به خصوص بتن و فولاد و شیشه و سیستم حرارتی مرکزی مهم ترین تحولات در معماری و شهرسازی در عصر رضاشاه به شمار می رود.

دوره پهلوی اول با تأسی به تحولات سلطه طلبانه دیکتاتورهای فاشیسم اروپایی، به خصوص دوره آلمان هیتلری، توجه به ملی گرایی، اسطوره پرستی و زرتشت گرایی که از کانال باستان شناسان فرانسوی و آلمانی که در ایران به کاوش در تخت جمشید و دیگر سایت های باستانی مشغول بودند، تقویت می شد.

معماری ایرانی

نسل دوم معماری مدرن

برخی دوره پهلوی دوم (1357 – 1320) اما به طور اخص می توان به معماری سال های بین 1332 تا 1357 به خصوص دهه چهل و پنجاه این دوره از معماری ایران را تعریف می کنند.

جرایانان غالب معماری ایران در دوره پهلوی اول، در دوره پهلوی دوم، به یک جریان غالب و تأثیرگذار معماری مدرن تبدیل می شود. معماری مدرن شکل گرفته در این دوره، عمدتاً از مجرای کارهای معماران و اندیشه های جریان ساز اروپا از جمله : سبک بین المللی، مدرسه باوهاوس، کارهای لوکوربوزیه، فرانک لوید رایت، ریچارد نویترا، آلوار آلتو، جیمز استرلینگ و غیره حمایت می شد.

نسل سوم معماری مدرن

این دوره پس از انقلاب اسلامی، اما به طور اخص از سال 1367 هـ. ش (پایان جنگ تحمیلی) شروع و تا کنون ادامه دارد. در این دوره نمی توان به سبک خاصی اشاره داشت که معماری ایران با چهار چوب های آن به دنبال می شود و تقریباً تمامی سبک های معماری پس از مدرن تاکنون به گونه ای قابل ملاحظه است.

اما مهمترین آثار این عصر را می توان در چند سبک دسته بندی شده است :

1. عده ای از معماران ساختمان های مدرن خود را با قوس ها و فرم اسلامی تزئین کرده اند. (پیوند سنت با مدرن) که در متاخرین نسل دوم محسوب می شوند، و به دلیل رعایت اصول فکری معماران نسل دوم فرزند خلف نسل دوم محسوب می گردند.
2. عده ای جهت ساختمان های مذهبی و برخی ادارات دولتی، فرم های دوره اسلامی را با ساختار مدرن اجرا نموده اند.
3. عده ای با تقلید از پوسته شیوه های تک و پست مدرن غربی البته عاری از مفاهیم تئوریک به خلق آثار می پردازند.
4. توجه به سبک مدرن را در کارهای محمرضا جودت و هادی میرمیران می توان دید هر چند برخی از کارهای آنها نیز متأثر از سبک های دیکانستراکشن و فلدینگ است.
5. البته در ساختمان های مذهبی تلفیق معماری سنتی و معماری جدید را داریم. ساختمان مرقد امام خمینی (ره) که توسط دکتر تهرانی در جنوب تهران طراحی شده تلفیقی از معماری سنتی وهای تک است.
6. عده ای به طور کامل معماری حال حاضر غرب را طراحی می کنند مانند مهندس بهرام شیردل در طراحی فرودگاه امام خمینی، موزه آب در پارک پردیسان و کتابخانه نازا در ژاپن.